ความภูมิใจเล็ก ๆ ของช่างสำรวจหลังงานเสร็จ

ความภูมิใจเล็ก ๆ ของช่างสำรวจหลังงานเสร็จ
ความสำเร็จที่คนไม่เห็น…แต่ช่างสำรู้สึกได้เสมองานของ “ช่างสำรวจ” มักไม่ใช่งานที่ใครจะมองเห็นเด่นชัดเหมือนงานด้านอื่นเพราะส่วนใหญ่ยืนอยู่หลังกล้องอยู่ท่ามกลางแดด ลม ฝน ดินฝุ่น หรือพื้นที่ก่อสร้างที่วุ่นวายและเมื่อโครงการสร้างเสร็จ ทุกคนจะมองเห็นอาคาร สะพาน ถนน หรือโรงงานแต่แทบไม่มีใครรู้ว่า… จุดเริ่มต้นของทุกอย่าง คือเส้นและค่าตัวเลขเล็ก ๆ ที่มาจากช่างสำรวจแม้ไม่มีใครมองเห็น
แต่สำหรับช่างสำรวจ ทุกครั้งที่ปิดงานแต่ละวัน จะเกิด “ความภูมิใจเล็ก ๆ” ที่ยากจะอธิบายและนี่คือความรู้สึกที่อยู่ลึกในใจของพวกเขา


1) ความภูมิใจที่ “ค่าทุกค่าตรงเป๊ะ”
หลังยืนหลบแดดบ้าง ตากแดดบ้าง ยิงระยะหลายร้อยจุด เช็กมุมกลับไปกลับมา แก้ค่าหน้าเป้าคุมระดับซ้ำหลายรอบ เมื่อกลับมาดูค่าที่บันทึกแล้ว “นิ่ง”ไม่มี error ไม่มีหลุด ตรงตามแบบมันคือความสุขของช่างสำรวจแบบสุดใจไม่ใช่เพราะอยากโชว์ใคร แต่เพราะรู้ว่า “งานที่เราเก็บ คืองานที่ช่างอีกหลายคนจะใช้ต่อ และเราทำได้ดีที่สุดแล้ว”

2) ความภูมิใจที่ทีมงานเชื่อใจ
เมื่อช่างควบคุมงาน วิศวกร ช่างไม้ หรือช่างเหล็ก เดินเข้ามาถามว่า “แนวนี้ใช่ไหมพี่?” “ระดับนี้ถูกไหม?”“หมุดนี้แม่นชัวร์ใช่ไหม?”และเราสามารถตอบได้เต็มปากว่า “ชัวร์ครับ”ความมั่นใจนั้นคือความภูมิใจเล็ก ๆ ที่ลึกซึ้งเพราะหมายความว่า ทีมเชื่อฝีมือเรา เชื่อในค่าที่เรายิง เชื่อในงานที่เราทำ


3) ความภูมิใจเมื่อเห็นโครงสร้างขึ้นจริง
วันนี้ยิงจุดตั้งเสาเข็มพรุ่งนี้เห็นรถตอกเข็มตามแนวที่ให้ อีกหนึ่งอาทิตย์เห็นโครงเหล็กตั้งตามแกนที่กำหนดเดือนถัดมาเห็นคาน พื้น ผนังขึ้นตามค่าที่เราให้ไป ทุกครั้งที่มองโครงสร้างช่างสำรวจจะคิดในใจเสมอว่า “นี่แหละ…งานของเราอยู่ตรงนี้”แม้ไม่มีชื่อเราโชว์บนป้ายหน้าโครงการแต่ความรู้สึกว่า “เราเคยยืนอยู่ตรงนี้ ตั้งค่าจุดนี้”คือความภูมิใจที่ไม่มีใครมาแทนที่ได้


4) ความภูมิใจที่งานไม่ต้องแก้ ไม่ต้องย้อนกลับ
หลายครั้งงานที่ดีที่สุดคือ“งานที่คนไม่พูดถึง เพราะมันไม่มีปัญหา” งานสำรวจที่ดีทำให้ช่างเหล็กทำงานง่ายช่างคอนกรีตเทได้ตรงวิศวกรไม่ต้องตามแก้แบบทีมงานเดินงานได้ต่อเนื่องความเงียบ = ความสำเร็จและช่างสำรวจรู้ดีว่า“ไม่มีใครบอก แต่งานมันไปได้ด้วยดีเพราะค่าที่เราให้มันถูกตั้งแต่แรก”

5) ความภูมิใจเวลาตั้งกล้องได้ “สวย” แบบมืออาชีพ
การตั้งกล้องที่นิ่ง ฟองน้ำตรงการหมุนกล้องลื่นการล็อกขาตั้งแน่นหรือแม้กระทั่งภาพที่เห็นผ่านเลนส์คมชัดพอดีสิ่งเล็ก ๆ เหล่านี้ช่างสำรวจเท่านั้นที่ “ฟิน”และเป็นความสุขเฉพาะทางที่คนอาชีพนี้เข้าใจกันดี


6) ความภูมิใจที่สอนรุ่นน้องได้
เมื่อมีน้องในทีมเดินมาถามว่า“พี่ ทำไมเราต้องตั้งกล้องแบบนี้ครับ?”
หรือ“ค่าหน้าเป้านี่คืออะไรเหรอพี่?”แล้วเราสามารถอธิบายให้เข้าใจได้นั่นคือสัญญาณว่าจาก “คนทำงาน” เรากลายเป็น “คนมีประสบการณ์ที่ถ่ายทอดได้”ถือเป็นความภูมิใจที่โตขึ้นในฐานะช่างสำรวจ


7) ความภูมิใจเล็ก ๆ ของการได้กลับบ้านแบบเหนื่อยแต่สบายใจ
แม้เหงื่อจะชุ่มเสื้อกล้องแบกหนักแดดเผาหน้าหรือฝนตกจนตัวเปียกทั้งวันแต่เมื่อกลับมาบ้านอาบน้ำ นั่งพักมองงานในสมุดภาคสนามหรือค่าที่เก็บมาแล้วแล้วคิดว่า“วันนี้เราทำเต็มที่แล้ว”นั่นคือความภูมิใจเล็ก ๆ ที่เติมพลังให้วันพรุ่งนี้เสมอ


สรุป
งานสำรวจอาจเป็นงานที่หลายคนไม่ทันได้มองเห็น แต่สำหรับช่างสำรวจ ความภูมิใจไม่ได้อยู่ที่การถูกยกย่อง แต่อยู่ในทุกจุดที่ยิงแม่น ทุกค่าที่ตรง ทุกแนวที่คนเอาไปใช้งาน ทุกความปลอดภัยของทีมและทุกโครงสร้างที่แสดงให้เห็นผลจากงานของเรา “ความภูมิใจเล็ก ๆ ของช่างสำรวจ = พลังใจใหญ่ ๆ ที่ทำให้ทำงานอย่างตั้งใจในทุกวัน”